dinsdag 4 augustus 2015

4 augustus. Eten bij Libbie

Vandaag was de eerste verplaatsingsdag. Tijd om op tijd op te staan, alle spullen in de auto te proppen en op weg. Inclusief alle stekkers, boeken, vieze was en oh ja, de borstel mocht ook nog mee verder. Gelukkig is onze Chevrolet Traverse groot genoeg voor alle kleding de complete watervoorraad en al het eten, dus met een volle bak konden we beginnen aan de lange route richting Homer.
Ja, na de oma foto, is dit de opa foto. Zo ziet de Chevy Traverse er voor ons uit. 

Al snel hadden we een paar mooie uitzichtpunten. Zoals Potter Marsh - waarbij Marsh blijkt te staan voor moeras en niet de achternaam van een of andere ranger. De aanwezige rangers wezen ons een dode boom aan, met daarin (zonder telelens) niet meer dan een wit vlekje, met lens ineens een boom met daarin 2 prachtige Bald Eagles. 

Zie je hem? Op een tak in het midden zit een bald eagle
Tijd om verder te rijden. De weg naar Homer voert, lekker makkelijk, over de AK1. Inderdaad een van de weinige snelwegen in Alaska over het zogenaamde Kenai schiereiland. Onderweg nog een keer stoppen om te zien of we beluga walvissen konden vinden (helaas. Die vonden het te warm en bleven lekker water). Verder ging de reis, langs het water van de Turnagain Arm en de verschillende bergen - velen met gletsjers
Een doorkijkje

Bij Cooper's Landing was het lunchtijd bij de minst prestigieuze foodtruck van de US: die van Libbie. Libbie kreeg deze zelfgemaakte truck voor moederdag, omdat de kinderen haar pensionering maar niets vonden. Nu staat ze 6 van de 7 dagen per week ontzettend lekkere rolls te maken, met daarin of pulled pork of 'not-so-hot' hot chicken.  


Na nog een extreem goede bak koffie uit het koffietentje op hetzelfde terrein, was het tijd om de reis te vervolgen. Het was nou eenmaal de bedoeling om de 220 mijl voor het avondeten afgelegd te hebben, en op sommige plekken ging dat nou eenmaal sneller dan elders. Zeker als er aan de weg gewerkt werd, en we vooral achter de zgn. pilotcar moesten blijven. 

Clam Gulch was een mooie plek om weer eens van bestuurder te wisselen. En, we waren er toch, naar het strand te lopen. Dankzij de eb een heel breed strand, waar ook mensen met hun 4X4 overheen reden. Ook als er achter die 4X4 een zelfgemaakte keet (inderdaad, zoals bij ons de bouwvakkers hebben) hangt.  Wij deden het met de benenwagen, en kwamen daarmee tot vlak bij de zee en haar inwoners. Zoals de vis die door de visser naast ons werd binnengehaald. Altijd fijn als man, als je dan ein.de.lijk een vis ophaalt en dan als eerste hoort "off all the fish there are in the ocean, you had to get this little and ugly one!". 
Natuurlijk weten zij wel hoe ze een vis moeten vangen

Clam Gulch, er zijn inderdaad bergen op de achtergrond

Tijd om de laatste 50 mijl af te ronden. Nodig ook, want auto rijden is voor achterbankers niet zo zeer inspannend als wel erg vermoeiend. Gelukkig was het huisje aan het eind van de rit het wachten op de achterbank meer dan waard. Met uitzicht op zee, aangekleed als een echt beachhouse en in het oude pittoreske deel (als je er al van kunt spreken) in Homer. Met bbq! 
Homer Seaside Cottages, The Gypsy House.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten