11 augustus. Veel toeristen in Talkeetna

Voor vandaag stond maar een korte afstand op de planning, dus we konden op ons gemak ons ontbijt (klaargemaakt door de Innkeeper) opeten, onszelf opfrissen, spullen pakken, was verzamelen en uiteindelijk toch nog om 10 uur in de auto zitten. Om er om 5 over tien weer uit te gaan, zodat we onze boodschappen bij de Safeway konden doen.

Eigenlijk de foto die nog bij gisterenavond hoort: het uitzicht vanuit de Pioneerridge

De volgende mijlen gingen over de Parks Highway. Inderdaad, de highways (voor zover je daar van kan spreken) hebben hier in Alaska allemaal een naam. Dat kan nou eenmaal makkelijk, als je er maar een paar hebt. Voor ons doel van vandaag, Talkeetna, moesten we nog wel een keer rechtsaf, want Talkeetna heeft haar eigen stukje highway.

In het dorp aangekomen waren we nogal overweldigd door alle toeristen. Op quads, tussen de hele oude (want van begin 1900) huizen, in jetboats, op de terrassen – heel Talkeetna lijkt een groot toeristenoord. Zo zeer zelfs dat de dame van het historisch Talkeetna museum (jaja, het bestaat) er stiekem een beetje over klaagde.

Gelukkig wist ze ook een goede wandelroute en reden we een stukje terug, naar de Talkneetna Lakes Park trail rond X Lake. Wat nog best spannend was, want na het berengedoe dat we hadden toen we naar Seward reden, zijn we toch een tikkie meer bear-aware. Zeker toen er ook nog een briefje hing dat er eind juni een moederbeer met twee jong gesignaleerd was. Dus: hoorn in de aanslag, continue praten en met zijn vieren bij elkaar blijven. Dat het gewerkt heeft, blijkt wel uit het feit dat we prachtige uitzichten hebben gezien van dit meertje (en het Y- en het Z-meer), maar geen enkele beer of moose.  Of de beren/moose ons wel gezien hebben – dat laten we dan maar in het midden…

X-Lake. De vorm van het meer is een X, niet de vorm van de steiger. 

Nog niet moe gewandeld, hebben we vervolgens in Talkeetna ook de rivierkant verkend. Dat leverde mooie vergezichten op van een aantal bergen verderop (denk: zo’n 150 mijl verderop, waar we morgen heen gaan). Zeker toen we nog even  naar het strandje aan de andere kant van de rivier liepen, waar het een stuk rustiger was. Ofwel: wij vieren de enigen waren die daar rondliepen.

Tijd om de dag af te sluiten. En hoe kunnen we dat beter doen dan door op zoek te gaan naar de cabin. Met een routebeschrijving die niet zou misstaan in een drukke stad (linksaf op 2, rechtsaf op F, linksaf op Eagle…) reden we uiteindelijk het bos in op een off-road weg. Gelukkig klopte de route waardoor we hier nu van de rust, het bos en de wasmachine (;-)) genieten. Dat het wifi het hier niet doet  - ach, dat draagt alleen maar bij aan de rust!