woensdag 19 augustus 2015

19 augustus. Achter de wolken...

Inderdaad, daar schijnt de zon. En dat hebben we vandaag proefondervindelijk vastgesteld! 

De dag begon in dichte mist. Omdat de meest effectieve (en kortste) manier om terug in de 'bewoonde wereld' te komen een vliegtuig is, vroegen we ons al af hoe die kon landen op de landingsstrip van McCarthy. Inderdaad, dat kon hij niet, dus we kregen extra ontbijttijd tot de wolken wat opgeklaard waren. Met een uur vertraging zetten we ons alsnog in de shuttle en hotsebotsen op weg naar de luchthaven. landingsbaan. Al snel zaten we in de lucht en daar constateerden we het zelf: de vallei hing dan weliswaar vol mist, maar daarboven was het strakblauw.

De vlucht bood dan ook uitzicht op allerlei hoge toppen in het Wrangell St Elias national Park. De wolken deden bovendien iets heel bijzonders: om de schaduw van het vliegtuig heen zag je een ronde regenboog. Prachtig  - alleen een beetje lastig om dan de pot met goud te kunnen vinden.
Je ziet het: wolken & zon

Waar is de pot met goud, als je een ronde regenboog hebt? 

Waar is wolk, waar is de berg

Oh... Daar is de berg!

Na een toch behoorlijk voorspoedige vlucht landde de piloot het vliegtuig op de landingsstrip in Chitna - precies op een plek waar de wolken niet waren. Tijd om zelf weer te gaan rijden.Eerst door de mist (altijd voorzichtig - er kan nog een moose komen) maar steeds meer in een stralend zonnetje.

De rit van vandaag leidde ons naar Valdez, een rit waar we onze ogen uitkeken. Zo stopten we bij de Worthington gletsjer. Een van de vele gletsjers, maar dan wel een waar Bart, Jasper & Carlijn langs omhoog konden lopen, om bij een ijsgrot uit te komen. Verderop, bijvoorbeeld bij de THompson pass, telden we zo'n 18 gletsjers in 1 panorama. Een uitzonderlijk gezicht maar behoorlijk gewoon voor Alaska. Haast net zo gewoon als de diverse watervallen die we onderweg tegen kwamen. 
3 toeristen die een waterval bewonderen

Worthington gletsjer

Onderweg naar de ijsgrot

De ijsgrot

Typisch Alaska: Waterval en Fireweed

Uitzicht vanaf de Thompson pas

In Valdez namen we nog een kleine 'de-tour'. Daarmee reden we langs de Solomon Gulch Hachery: een plek waar de zalmen hartstochtelijk proberen tegen de stroom in te zwemmen, maar door de slimme Alaskanen uiteindelijk een kwekerij in worden geleid. Daar leggen ze dan hun eitjes, die de kwekerij weer opnieuw uitzet. Een blijkbaar erg goede manier om de zalmstand in stand te houden en gelijktijdig een bizar gezicht: al die zalmen die over elkaar heen buitelen om maar zo dicht mogelijk bij de kwekerij te komen. De beren die er wel eens gespot worden, waren nu niet aanwezig, maar als toevoeging op onze wildstand werden we wel getrakteerd op een paar zeehonden! 
Zeemeeuwen die azen op de vis

Vis die aast op de kreek

Met nog een kleine wandeling door de 'stad' (4.000 man groot, dat is behoorlijk voor Alaskaanse begrippen) werd het tijd om de dag af te sluiten. Met, hoe huiselijk, het doen van de was. 



Ons uitzicht vanuit het hotel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten