Het weggetje naar het park. Hier kostte het nog niets |
Daar, langs de Matanuschka rivier, hadden we de auto een gravel paadje af laten rijden, geparkeerd op het strand en de koelbox uit de auto gehaald. Jasper en Bart hadden hun schoenen en sokken uitgedaan en daar was het. Het moment waarop we ons Alaskaan voelden.
We vonden het geweldig. Het water was koud, de zon scheen een beetje voorzichtig, het brood was aangetast door eekhoorns (die hadden het gisteren uit de cabin gejat - maar we hebben het teruggepakt) maar het deerde ons niets. Dit was het echte Alaska gevoel. Ruig, stoer en niet malend om uiterlijkheden. Dus al die vlekken in onze broeken en shirts - wat maakt het uit. Dat we de hele dag op wandelschoenen lopen - boeien. Het hoort bij de Alaskaanse manier van leven en die hebben we ons nu, na zo'n 3 weken al behoorlijk eigen gemaakt.
Het had ook de reclame voor de Chevy Traverse kunnen zijn |
Dus toen we verderop de Muskus ossen boerderij konden bezoeken, hebben we dat gewoon gedaan. Evenals eten bij de - volgens de locals- toptent. Alleen die twee volledige pizza's, die waren net even iets te groot. En op het moment dat we geen doggy bag wilden, voelden we ons weer gewone toeristen.
Mannetjes muskusossen |
Ach, wat leuk. Let op zijn karakteristieken: een echte Jasper! |
We hebben daarom maar een lekker toetje gehaald in de Safeway, om op te eten in onze laatste Inn. Daar waren we weer een met de Alaskanen!
Nee, het is nog geen kerst. De Inn heeft haar eigen rendieren |
Die door ons gevoerd mochten worden. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten